Dieren in gevangenschap.

Tegenwoordig hoor je het vaker: ”dierentuinen zijn niet goed, de dieren leven in gevangenschap”. We vinden het zielig voor de dieren dat ze niet in hun natuurlijke omgeving kunnen leven of zich vrij kunnen bewegen zoals zij willen, of niet kunnen jagen of zwerven.

Laatst keek ik naar een video van Marc Beckoff http://marcbekoff.com/ hij is “professor emeritus of Ecology and Evolutionary Biology at the University of Colorado, Boulder”.

Niet de eerste de beste dus en iemand die weet waarover hij spreekt.  Hij liet zich ontvallen: “onze honden leven in gevangenschap” en dat liet me niet meer los.

Ja, onze honden en ook katten leven in gevangenschap. We beknotten hun vrijheid, ze kunnen niet meer in de natuur hun gang gaan. Katten leven vaak nog wel buiten, maar in hoeverre kunnen die nog hun gang gaan in onze volgebouwde woonomgevingen met drukke wegen, veel beton en nog weinig natuur.

Als de honden en katten bij ons in huis leven, dan beslissen wij enorm veel in hun plaats: wij beslissen waar ze mogen slapen, waarin ze mogen slapen, zelfs soms wanneer ze mogen slapen.

Wij beslissen wanneer ze hun “ontbijt” krijgen.

Wij beslissen wanneer ze buiten mogen om te gaan plassen.

Wij beslissen of we een kat vrij laten buiten lopen of niet.

Wij beslissen ook wat ze eten, hoeveel ze mogen eten, waaruit ze eten.

Wij beslissen ook of ze samen of apart eten, wanneer ze eten.

Wij beslissen of hun vacht extra verzorging nodig heeft.

Wij beslissen wanneer een hond mag blaffen.

Wij beslissen wanneer we naar de dierenarts gaan met hen.

Wij beslissen of een dier gecastreerd of gesteriliseerd wordt.

Wij beslissen wat we met hen doen als we eens op vakantie willen gaan.

Wij beslissen of er nog andere huisdieren bij komen of niet.

Wij beslissen wat ze moeten leren.

Wij beslissen of ze naar de hondenschool moeten.

Wij beslissen welke lijn we gebruiken om te wandelen en hoeveel vrijheid een hond krijgt.

Wij beslissen wanneer en hoe vaak we met hen gaan wandelen.

Wij beslissen wanneer het tijd is om ze te helpen om te sterven.

En wat mogen onze dieren nog zelf beslissen?

Waarom lijken wij, vooral met onze honden, daar zo bang van te zijn?  Als een hond aangeeft naar buiten te willen, waarom zouden we hem dat plezier dan niet gunnen?  Als een hond liever aan de andere kant van de straat wil lopen omdat daar voor hem interessante geuren te vinden zijn, waarom zouden we hem dat niet gunnen? Voor een hond zijn geuren toch heel belangrijk en horen die bij zijn hond zijn.  Vaak wordt het argument dominatie in de mond genomen, de hond zou dominant worden tegenover zijn mensen en daarom mag hij zelf geen beslissingen nemen.

Maar kijk nog eens naar het lijstje hierboven, wie is er nu eigenlijk al héél dominant bezig? Juist, wij, mensen. Wij houden onze dieren niet alleen in gevangenschap, we onderwerpen ze ook nog eens, ze moeten doen wat wij willen.
Wordt het niet eens hoog tijd om dat te veranderen en onze honden en katten een zo goed mogelijk honds of kats leven te geven door zoveel mogelijk aan hun natuurlijke noden te voldoen?

Wordt het niet eens hoog tijd dat we hun niet zomaar aan ons onderwerpen, maar ons afvragen: wat is de beste manier voor deze hond of kat om met ons samen te leven? Waar voelt het dier zich goed bij? Wat past bij het dier? Wat past bij een hond of kat en wat past helemaal niet?

Er wordt nog enorm veel druk gelegd op mensen die huisdieren hebben, over hoe ze het moeten aanpakken, wat er van de dieren verwacht wordt, welke regels er te volgen zijn als baasjes.

Laat je niets aanpraten, er bestaan veel regels die eigenlijk alleen op overlevering zijn gebaseerd en niet op echte kennis. En veel zaken zijn totaal overbodig. Wat is het nut dat je hond of kat een pootje kan geven? En wat als je dier er een hekel aan heeft? Ga je het dan toch trainen omdat de buitenwereld dat verwacht? Of accepteer je gewoon dat dat kunstje gewoon niet bij je huisdier past?

Laten we weer terugkeren naar de kern van de zaak: wat zijn honden en wat zijn katten? Wat zijn hun noden? Wat zit er in hun DNA “ingebakken”? Waar hebben ze plezier aan en hoe kunnen we hun leven in gevangenschap, samen met mensen, zo aangenaam mogelijk maken en zo dicht mogelijk bij hun natuur blijven?

En mogen ze dat dan zelf weer eens aangeven?